Odpowiedź z dnia: 25-09-18

W świetle obowiązujących przepisów prawa, wynagrodzenie lekarza rezydenta specjalizującego się w dziedzinie kardiologii, po zmianach w przepisach, które nastąpiły w 2017 r. jest naliczane prawidłowo.

W chwili rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego przez lekarza rezydenta, obowiązywało rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 września 2009 r. w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury. Przewidywało ono, iż wysokość zasadniczego wynagrodzenia lekarza rezydenta w tzw. priorytetowych dziedzinach medycyny wynosi 3602 zł w dwóch pierwszych latach rezydentury i 3890 zł po dwóch latach rezydentury. Kardiologia w okresie rozpoczęcia przez lekarza rezydenta szkolenia specjalizacyjnego była priorytetową dziedziną medycyny.

 

W dniu 1 stycznia 2013 r. w życie weszło rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury. Na gruncie ww. rozporządzenia kardiologia nie stanowiła już dziedziny priorytetowej, niemniej zgodnie z §3 ww. rozporządzenia lekarze, którzy rozpoczęli daną specjalizację lub zostali zakwalifikowani do jej odbywania przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, otrzymują wynagrodzenie zasadnicze ustalone na podstawie dotychczasowych przepisów. Powyższy przepis stanowił przepis przejściowy utrzymujący wysokość wynagrodzenia dla lekarzy rezydentów, którzy rozpoczęli specjalizację przed jego wejściem w życie na dotychczasowym poziomie.

 

Analogicznego zapisu nie zawierało jednakże rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 października 2017 r. w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury. Omawiane rozporządzenie zawiera jednakże inny zapis, zgodnie z którym wchodzi ono w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z mocą obowiązującą od dnia 1 lipca 2017 r. Powyższe oznacza, iż wynagrodzenia lekarzy rezydentów powinny były ulec dostosowaniu do treści tego rozporządzenia już od dnia 1 lipca 2017 r., zgodnie z treścią załączników nr 1 i 2 do ww. rozporządzenia. W przypadku lekarzy rozpoczynających specjalizację przed 2017 r., wynagrodzenie zostało określone w załączniku nr 1, określającym wysokość zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarza i lekarza dentysty odbywającego daną specjalizację w ramach rezydentury zakwalifikowanego do odbywania specjalizacji w tym trybie w pierwszym postępowaniu kwalifikacyjnym w 2017 r. oraz we wcześniejszych postępowaniach kwalifikacyjnych.

 

Z powyższych przepisów wynika, iż już w samym akcie prawnym uregulowane zostało wsteczne obowiązywanie jego przepisów.

 

Odnosząc się do przywołanej w pytaniu zasady niedziałania prawa wstecz, zauważyć należy, iż w doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, że zgodnie z  zasadą lex retro non agit skutki zdarzeń prawnych, jakie miały miejsce pod rządem  dawnej ustawy, określa się wedle dawnej ustawy, ale tylko do czasu wejścia w życie  nowej ustawy. Przekładając powyższe na opisaną w pytaniu sytuację, zasada ta oznacza, że w przypadku braku przepisów przejściowych, z dniem wejścia w życie danego aktu prawnego lekarz rezydent powinien otrzymywać wynagrodzenie zgodnie z jego treścią. Fakt, iż oznacza to obniżenie wynagrodzenia z dniem wejścia w życie aktu prawnego, samo w sobie nie oznacza, iż prawo zadziałało wstecz. Wsteczne działanie prawa oznacza, że wynagrodzenie ulega obniżeniu w okresie wcześniejszym niż dzień wejścia w życie danego przepisu. Co do zasady nie powinno to mieć miejsca, chyba, że wynika to z brzmienia i celu aktu prawnego. W przypadku rozporządzenia z dnia 27 października 2017 r. działanie przepisów rozporządzenia wstecz, wyraźnie wynika z jego treści, i jako takie jest dopuszczalne.