Nowa siatka płac w ochronie zdrowia
Data dodania: 11-07-22
Autor: Radca prawny Katarzyna Bednarek
Ostatnie podwyżki w służbie zdrowia wprowadzone zostały ustawą z dnia 26 maja 2022 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r., poz. 1352). Zapisy ustawy stanowią realizację ustaleń podjętych na forum Trójstronnego Zespołu ds. Ochrony Zdrowia, a następnie określonych w wyrażonym w tym zakresie stanowisku tego Zespołu.
Przypomnienia wymaga, że sama ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1801 z późn. zm.), ma zastosowanie jedynie do podmiotów leczniczych i to bez względu na źródło finansowania świadczeń, a więc bez względu na to, czy podmioty te udzielają świadczeń wyłącznie komercyjnie czy także, albo wyłącznie, w ramach umowy zawartej z NFZ. Ustawa ta nie odnosi się zatem do zasad kształtowania wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w praktykach zawodowych. Co ważne również, ustawa ma zastosowanie wyłącznie do osób zatrudnionych w podmiotach leczniczych na podstawie umowy o pracę.
Co do zasady omawiana ustawa gwarantuje podwyżki wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników, jeśli ich dotychczasowe wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego w sposób określony w przedmiotowej ustawie (art. 3 ust. 1 ustawy), a więc jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski”. Podwyższenie wynagrodzenia ma wtedy nastąpić do wysokości nie niższej niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze, ustalone w sposób opisany powyżej. Pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy najniższe wynagrodzenie zasadnicze oblicza się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy określonego w ramach stosunku pracy.
Nowelizacja ustawy przewiduje, począwszy od dnia 1 lipca 2022 r., wzrost minimalnej pensji określonych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych w oparciu o umowę o pracę, z tym zastrzeżeniem, że wysokość podwyżki zależy od przynależności danego pracownika do jednej z grup zawodowych określonych w załączniku do ustawy. Brzmienie tego załącznika uległo bowiem zmianie poprzez wprowadzenie nowego podziału na grupy zawodowe (według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku) oraz nowych wysokości współczynników pracy. Omawiana regulacja tj. podwyższenie współczynników pracy od dnia 1 lipca 2022 r., uwzględnia już również istniejący w ustawie coroczny „mechanizm waloryzacyjny” (art. 3a ustawy).
Począwszy od dnia 1 lipca 2022 r., współczynniki pracy poszczególnych grup zawodowych, określone w załączniku do ustawy podwyżkowej, prezentują się w sposób następujący:
WSPÓŁCZYNNIKI PRACY
|
Lp. |
Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku |
Współczynnik pracy |
|
1 |
Lekarz albo lekarz dentysta ze specjalizacją |
1,45 |
|
2 |
Farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1, 3 i 4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim i specjalizacją, pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem magister położnictwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia |
1,29 |
|
3 |
Lekarz albo lekarz dentysta, bez specjalizacji |
1,19 |
|
4 |
Stażysta |
0,95 |
|
5 |
Farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiolog, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1-4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim; pielęgniarka, położna z wymaganym wyższym wykształceniem (studia I stopnia) i specjalizacją, albo pielęgniarka, położna ze średnim wykształceniem i specjalizacją |
1,02 |
|
6 |
Fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiolog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–5 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie studiów I stopnia; fizjoterapeuta, ratownik medyczny, technik analityki medycznej, technik elektroradiolog z wymaganym średnim wykształceniem albo pielęgniarka albo położna z wymaganym średnim wykształceniem, która nie posiada tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia |
0,94 |
|
7 |
Inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1-6 z wymaganym średnim wykształceniem oraz opiekun medyczny |
0,86 |
|
8 |
Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem wyższym |
1 |
|
9 |
Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem średnim |
0,78 |
|
10 |
Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem poniżej średniego |
0,65 |
W myśl omawianej nowelizacji, podmiot leczniczy będący pracodawcą, zobowiązany jest również od dnia 1 lipca 2022 r. do określania w umowie o pracę każdego pracownika, objętego zakresem ustawy, informacji o grupie zawodowej, do której dany pracownik powinien zostać przypisany w związku z kwalifikacjami wymaganymi na zajmowanym stanowisku pracy (według grup zawodowych przewidzianych w załączniku do ustawy). W odniesieniu zaś do umów o pracę zawartych przez podmiot leczniczy przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, podmiot leczniczy zobowiązany jest dostosować owe umowy do nowych wymogów w terminie 6 miesięcy od daty wejścia w życie tejże ustawy.
Na przykładzie lekarzy/lekarzy dentystów ze specjalizacją i bez specjalizacji (lekarze i lekarze dentyści stażyści są ujęci w ramach odrębnej kategorii zawodowej), wymiar podwyżki prezentuje się w sposób następujący:
- Lekarz/lekarz dentysta ze specjalizacją:
- poprzednio obowiązujący współczynnik pracy: 1,31 (lekarz/lekarz dentysta specjalista lub z drugim stopniem specjalizacji) lub 1,2 (lekarz/lekarz dentysta z pierwszym stopniem specjalizacji);
- poprzednio gwarantowane ustawowo najniższe wynagrodzenie zasadnicze: 6.769,39 zł w przypadku lekarza/lekarza dentysty specjalisty lub z drugim stopniem specjalizacji (obliczone jako iloczyn współczynnika pracy 1,31 i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 r., które wynosiło 5.167,47 zł, a więc 1,31 x 5.167,47 zł = 6.769,39 zł) i 6.200,96 zł w przypadku lekarza/lekarza dentysty z pierwszym stopniem specjalizacji (obliczone jako iloczyn współczynnika pracy 1,2 i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 r., które wynosiło 5.167,47 zł, a więc 1,2 x 5.167,47 zł = 6.200,96 zł);
- współczynnik pracy przewidziany w nowelizacji ustawy: 1,45;
- obecnie gwarantowane ustawowo najniższe wynagrodzenie zasadnicze według nowelizacji (a więc od dnia 1 lipca 2022 r.): 8.210,67 zł (obliczone jako iloczyn współczynnika pracy 1,45 i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2021 r., które wyniosło 5.662,53 zł, a więc 1,45 x 5.662,53 zł = 8.210,67 zł);
- wzrost najniższego gwarantowanego wynagrodzenia zasadniczego po wejściu w życie nowelizacji (porównanie lipca 2021 r. do lipca 2022 r.): 1.441,28 zł w przypadku lekarza/lekarza dentysty specjalisty lub z drugim stopniem specjalizacji i 2.009,70 zł w przypadku lekarza/lekarza dentysty z pierwszym stopniem specjalizacji;
- Lekarz/lekarz dentysta bez specjalizacji:
- poprzednio obowiązujący współczynnik pracy: 1,06;
- poprzednio gwarantowane ustawowo najniższe wynagrodzenie zasadnicze: 5.477,52 zł (obliczone jako iloczyn współczynnika pracy 1,06 i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2020 r., które wynosiło 5.167,47 zł, a więc 1,06 x 5.167,47 zł = 5.477,52 zł);
- współczynnik pracy przewidziany w nowelizacji ustawy: 1,19;
- obecnie gwarantowane ustawowo najniższe wynagrodzenie zasadnicze według nowelizacji (a więc od dnia 1 lipca 2022 r.): 6.738,41 zł (obliczone jako iloczyn współczynnika pracy 1,19 i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w 2021 r., które wyniosło 5.662,53 zł, a więc 1,19 x 5.662,53 zł = 6.738,41 zł);
wzrost najniższego gwarantowanego wynagrodzenia zasadniczego po wejściu w życie nowelizacji (porównanie lipca 2021 r. do lipca 2022 r.): 1.260,89 zł.